Het is jouw weg, alleen die van jou. Anderen kunnen het met je meelopen, maar niemand kan het voor je lopen – Rumi
Rondom verlies en rouw bestaat nog vaak een taboe. Ook ontbreekt het soms aan kennis of empathie bij leidinggevenden en collega’s over wat rouw met iemand doet. ‘Mijn medewerker kan nu toch wel weer aan de slag? Duur het altijd zo lang? Ik zal maar geen contact opnemen.’ Dit soort dingen vertellen coachees mij regelmatig.
Elk verlies is uniek en wordt op een andere manier beleefd en doorleefd. Belangrijk is dat er aandacht is voor dit verlies en ook dat de medewerker op de werkvloer tijdens de afwezigheid en re-integratie de juiste aandacht krijgt en vertrouwen ervaart. Dan voelt de medewerker ruimte om aan te geven wat hij/zij nodig heeft. En daarmee komen alle partijen verder in de re-integratie. Soms is het nodig dat collega’s zelf eerst wat meer leren over wat rouw precies is of moeten ze hun eigen schroom overwinnen.
Ook speelt zingeving in het werk na het verlies een grote rol. ‘Is dit nog het werk dat ik na dit verlies kan en wil doen?’ Een groot verlies betekent een transitie naar vaak andere waarden, een verschuiving in de identiteit, waar dan ander werk bij past. Dit alles vormt de voedingsbodem voor duurzame inzetbaarheid.
En tenslotte, speelt leefstijl en vooral bewegen en in beweging komen een belangrijke rol in een rouwproces. Het verbetert fysieke klachten die vaak optreden bij rouw en zorgt ervoor dat je voldoende en positieve energie houdt voor jezelf en je gezin.
Deze combinatie van coaching en beweging heb ik zelf niet kunnen vinden toen ik mijn verlies doormaakte. Daarom wil ik dit graag anderen laten ervaren en meegeven.
Rouw is persoonlijk, grillig en kan langer duren dan verwacht. Belangrijk is dat leidinggevende en medewerker open en met vertrouwen in gesprek blijven. Over wat het verlies met de medewerker doet en mogelijkheden voor werk. Alleen dan kan de medewerker duurzaam terugkomen. Het is vaak zinvol hierbij een (ervarings)deskundige te betrekken.
